Nawiązywanie organicznej więzi między artystami a publicznością było odległą rzeczywistością na wsiach: GS Chani

Jego zdaniem działalność kulturalna musi być inkluzywna, aw kontekście kultury ludzi łączy wspólny impuls zakorzeniony w naszej filozofii, muzyce, sztuce i tradycjach.

G S Chani, reżyser teatralny i filmowiec, powiedział: „Ustanowienie organicznej więzi między artystami a publicznością było tutaj odległą rzeczywistością. W tych wysiłkach nie zwraca się uwagi na wioski Chandigarh.

Wyprowadzając się z miejskich galerii i teatrów, członkowie społecznościowych warsztatów teatralnych starają się przenosić swoje sztuki uliczne i spektakle sceniczne do różnych sektorów i kolonii, aby dotrzeć do szerszej publiczności.

G S Chani, reżyser teatralny i filmowiec, powiedział: „Ustanowienie organicznej więzi między artystami a publicznością było tutaj odległą rzeczywistością. W tych wysiłkach nie zwraca się uwagi na wioski Chandigarh. Był to mój nauczyciel Balwant Gargi, który jako pierwszy zorganizował przedstawienia teatralne we wsiach Chandigarh w 1973 roku. Po nim nie pojawiły się żadne programy warte soli we wsiach. W tym sensie wsie Chandigarh są najbardziej zmarginalizowanymi i zapomnianymi wsiami Trójmiasta.

Jego zdaniem działalność kulturalna musi być inkluzywna, aw kontekście kultury ludzi łączy wspólny impuls zakorzeniony w naszej filozofii, muzyce, sztuce i tradycjach.

Dodał, że kultura, jakkolwiek bogata by nie była, zanika na dłuższą metę, chyba że jest praktykowana i promowana przez członków społeczeństwa.
[powiązany-post]

Obejrzyj wideo: Co słychać w wiadomościach

Różne aspekty kultury muszą być rozumiane i propagowane poprzez projekcje filmowe, spektakle teatralne, seminaria, dyskusje i dialogi.

Takie wysiłki działają na rzecz spójności społecznej, zrozumienia i szacunku dla siebie i innych, powiedziała Chani, której grupa rozszerza działalność w wioskach, zaczynając od Khuda Ali Sher w Chandigarh.

W tym tygodniu zostaną tu pokazane trzy filmy w Pendżabie, których tematy będą bliskie życiu, doświadczeniom, kulturze i duchowi ludzi. Chani ma nadzieję zainicjować dialog z widzami, aby zrozumieć ich uczucia i przemyślenia na temat filmów.

Nihang Singh Ji opisuje życie i ducha Nihangów, znanych również jako Akalis, wyjątkowego zakonu Sikhów, którego pochodzenie sięga czasów Guru Gobinda Singha, który używał terminu Nihang w znaczeniu szlachetnego wojownika dla pierwszy raz w Sikh-lore.

Film ukazuje, w jaki sposób manifestują oni cały styl życia we wszystkich jego urokach i wspaniałościach oraz to, że są pozostałościami wielkiej tradycji, a dzięki nim najwyższe osiągnięcia tej niezwykłej tradycji stają się dla nas dzisiaj dostępne w żywej formie.

Pakhi to 26-minutowy film oparty na historii o tym samym tytule autorstwa Santokha Singha Dhira, zdobywcy nagrody Sahitya Akademi Award, znanego jako jeden z nielicznych pendżabskich pisarzy, którzy odważnie pisali swoje teksty przeciwko przemocy popełnianej przez terrorystów i państwo podczas czasy ruchu Khalistan w Pendżabie od 1980 do 1992 roku.

Pakhi opowiada o uprowadzeniu 14-letniego Kanwala przez terrorystów, którzy poprosili o okup za jego uwolnienie i wydarzenia, które się tam rozgrywają.
Trzeci film, Koi Raah Diss, oparty jest na doświadczeniach grupy rolników, którzy byli świadkami i odczuli wpływ zmiany. To historia ich walki, porażki i zwycięstwa.

Napędzani wieczną wiarą w nowe możliwości i nowe sposoby, rolnicy z Jagatpur i sąsiednich wiosek w dystrykcie Navashahar w tej prawdziwej historii wyznaczają kurs na kolejną zmianę dla pendżabskich rolników.

W tym filmie nie ma więc profesjonalnych aktorów. To są prawdziwi rolnicy zaangażowani w wyjątkową walkę. To jest ich historia wymyślona i przeżyta przez nich. Naszą rolą było po prostu umożliwienie im zebrania swoich doświadczeń w wizualnym medium, powiedziała Chani, która ma nadzieję rozszerzyć ten wysiłek na inne wioski.